Kort geleden heb ik op verzoek een workshop over ‘Kun je gelukkig zijn leren?’ gegeven. De workshop was vrij toegankelijk, en iedereen was welkom om mee te doen.

Het toeval wilde dat op hetzelfde moment dat de workshop plaatsvond, ook de jaarlijkse ledenvergadering van de plaatselijke Vogelwacht geschiedde. Er kwamen dus gelijktijdig mensen voor de workshop over geluk en voor de Vogelwacht het gebouw binnen. Na het passeren van de deur ging de ene helft van de personen naar rechts voor de vergadering van de Vogelwacht en de andere helft naar links voor de activiteit over geluk. Opvallend hierbij was dat het vooral mannen waren die de interesse in vogeltjes deelden en het vooral vrouwen waren die op zoek waren naar het geluk.

Eigenlijk is dat best vreemd, want alle mensen, vrouwen én mannen, worden geboren met een diepgeworteld verlangen naar een zinvol en gelukkig bestaan. En niemand van ons krijgt daar een gebruiksaanwijzing bij geleverd.

Zou het zo zijn dat mannen vinden dat ze eigenlijk al gelukkig zijn? Of durven ze niet toe te geven dat ze in hun leven ook wel een extra portie plezier en tevredenheid kunnen gebruiken? Of willen ze misschien liever niet nadenken en vooral niet praten over ‘geluk’.

Hoe dan ook, een feit is dat mannen en vrouwen op verschillende manieren omgaan met hun zoektocht naar een tevreden leven. Ook de mannen die ik, als coach, in mijn bedrijf mag ontvangen, komen vaak met een afgeleide vraag bij me aan tafel. Ze hebben een loopbaanvraag of een timemanagementprobleem of denken in een burn-out te komen. Veelal komen we gedurende de gesprekken toch op de vraag: “Wat is voor jou een zinvol en gelukkig leven?”. En GELUKKIG… ook mannen hebben daar een antwoord op!

Terugkomend op de avond met de workshop ‘Kun je gelukkig zijn leren ?’ en de ledenvergadering van de Vogelwacht: het viel me op dat de mannen er allemaal gelukkig vandaan kwamen. Want of we nu man of vrouw zijn, van zingende vogeltjes in het voorjaar worden we allemaal gelukkig!