Tijd, wat is dat eigenlijk? We kennen vele spreekwoorden met tijd: ‘Tijd kost geld’, ‘De tijd vliegt’, ‘Tijd heeft vleugels en geen teugels’, ‘Tijd brengt raad’, ‘De tand des tijds’, ‘Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan’.

Vaak gaan ze over de situatie van de voortschrijding van de tijd, waarbij wij het gevoel hebben dat zaken sneller gaan dan we willen, waardoor we een gebrek aan tijd hebben. We beseffen ons te weinig dat wij degenen zijn, die teveel dingen willen in de tijd die beschikbaar is. Of dat wij de keuzes maken om de verkeerde dingen te doen, waardoor andere, misschien wel belangrijkere aangelegenheden, blijven liggen.

Ook ik betrap me er zelf vaak op dat mijn to-do-lijstje langer is dan mijn dag, ik er weer niet toegekomen ben om mijn mem te bellen, en ik ook nog vergeten ben een afspraak met de tandarts te maken voor het hele gezin. En ondertussen zijn we alweer 2016!

Op 5, 6 en 7 januari had ik opeens een heel ander besef van tijd. Code Rood in Noord-Nederland: ijzel in Fryslân én ijzel in Eastermar. Het voelde alsof we een beetje afgesloten waren van de rest van de wereld. Wie verstandig was, ging de weg niet op, of deed dit hooguit al wandelend en glijdend.

De afspraken die ik in mijn agenda had staan, moest ik afzeggen, de kinderen konden niet naar school en we waren min of meer gebonden aan ons huis. Er was zelfs geen post of krant om te lezen. Wat een tijd had ik opeens…

We zijn eerst met z’n allen de hond uit gaan laten. Hadden we meteen gelegenheid om de ernst van de situatie te bepalen. Door de gladheid deden we tweemaal zolang over deze wandeling, maar dat maakte niets uit want we hadden de tijd. Onderweg hadden we ook voldoende gelegenheid om een praatje te maken met dorpsgenoten.

Thuis aangekomen was er wel tijd om een kop warme chocolademelk te maken. Op de ‘ouderwetse wijze’, op de houtkachel. Op Social Media las ik dat onze dominee de gelegenheid had genomen om met het gezin een puzzel van 1.000 stukjes te maken. Wij waren ondertussen ook begonnen aan een grote legpuzzel. Toeval, of was het er eenvoudig genoeg de tijd voor?

Ook andere ervaringen bleken opeens in een heel ander tijdsperspectief te staan. Dat een opdrachtgever, waar ik regelmatig mee WhatsApp omdat hij veel in vergadering zit, mij spontaan opbelde met de mededeling “Ach ik dacht, laat ik eens bellen. Daar heb ik nu wel tijd voor.” Of dat ik met mijn mem een telefoongesprek van een uur voerde. Gewoon, omdat we tijd voor elkaar hadden.

Zullen we aan het KNMI vragen of ze wat vaker een dag code Rood willen geven? Zodat we wat meer tijd hebben. ‘Want wie geen tijd te verliezen heeft, hoeft zich nooit te haasten’.